Spółka cywilna to jedna z najprostszych form wspólnego prowadzenia biznesu przez co najmniej dwie osoby. Jej funkcjonowanie reguluje Kodeks cywilny, a nie Kodeks spółek handlowych. Spółka nie posiada osobowości prawnej, stąd to wspólnicy w pełni odpowiadają za jej zobowiązania. Cechuje ją nieskomplikowana procedura założenia, ale też solidarna odpowiedzialność każdym majątkiem wspólników.
Spółka cywilna, wbrew nazwie, nie jest spółką prawa handlowego. Jej regulacje nie zostały objęte Kodeksem Spółek Handlowych, lecz zawarte są w części zobowiązaniowej Kodeksu Cywilnego (art. 860-875 k.c.).
Art. 860 k.c. stanowi, iż ”Przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Umowa spółki powinna być stwierdzona pismem.”
Spółka cywilna to:
Sprawdź na czym polega faktoring >>
Umowa spółki cywilnej powinna być stwierdzona pismem, ale ta forma jest obligatoryjna tylko dla celów dowodowych.
Elementami przedmiotowo istotnymi spółki cywilnej, które decydują o prawnej kwalifikacji tego kontraktu są:
Wniesienie wkładu nie jest elementem obligatoryjnym ani przedmiotowo istotnym umowy spółki cywilnej. Jest to świadczenie, do którego na podstawie umowy spółki wspólnik zobowiązuje się na jej rzecz. Może mieć swój przedmiot, tzw. przedmiot wkładu.
Art. 861 k.c. stanowi, iż „Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług”. Istnieje domniemanie prawne, że wkłady wspólników mają jednakową wartość.
Należy pamiętać, że wkładem jest zawsze prawo o charakterze majątkowym jak np. prawo własności, użytkowania wieczystego. Nie możemy stwierdzić, że wkładem jest np. nieruchomość. Wkładem jest prawo własności nieruchomości, a przedmiotem wkładu jest nieruchomość.
Przedmiot wkładu może mieć charakter:
Przepis nie określa w jakim terminie należy wnieść wkład. Wynika to albo z umowy, czyli decyzji wspólników albo z przepisów ogólnych. Wkład ma być wniesiony na rzecz pozostałych wspólników jako współwłasność łączna. Stanowi on majątek wspólny wszystkich wspólników. Tak długo jak trwa majątek spółki, tak długo nie może zostać podzielony.
Oprócz powstania współwłasności, konsekwencją prawną wynikająca z zawarcia umowy spółki cywilnej jest powstanie więzi obligacyjnej. Wynika z niej, że wspólnicy spółki solidarnie odpowiadają za zobowiązania spółki, tj. za wspólnie zaciągnięte zobowiązania w związku z działalnością spółki.
Oznacza to, że po pierwsze wierzyciel nie kieruje roszczenia przeciwko spółce, ale przeciwko wspólnikom.
Po drugie każdy ze wspólników jest zobowiązany i odpowiedziany za cały dług, a wierzyciel może żądać zaspokojenia wierzytelności w części lub w całości od jednego lub wszystkich wspólników. Wspólnikom w takiego sytuacji przysługuje regres wobec pozostałych.
Po trzecie wspólnicy odpowiadają całym własnym majątkiem, a nie tylko majątkiem wspólnym spółki, a wierzyciel może sobie wybrać źródło zaspokojenia!
Wspólnik spółki cywilnej zaciąga zobowiązania w dwojaki sposób. Jako wspólnik spółki cywilnej oraz inne zobowiązania oderwane od działalności spółki np. spłaca osobisty kredyt. W tej drugiej sytuacji wierzyciel może ściągnąć dług jedynie w obrębie majątku osobistego tego wspólnika-dłużnika, ale nie z majątku spółki.
Czynności zwykłe – są czynności w ramach normalnego funkcjonowania spółki. Każdy ze wspólników może ich dokonać samodzielnie, chyba że przed dokonaniem takiej czynności któryś z nich się temu sprzeciwi. Wówczas konieczne jest podjęcie uchwały wspólników.
Czynności przekraczające zwykłe – na te czynności muszą wyrazić zgodę wszyscy wspólnicy, np. zmiana przedmiotu działalności, zaciągnięcie zobowiązania o relatywnie dużej wartości.
Czynności nagłe - każdy ze wspólników, bez zgody pozostałych, może dokonać czynności nagłej, której zaniechanie spowodowałoby wystąpienie niepowetowanej straty.
Dowiedz się jaki rodzaj faktoringu będzie najlepszy dla Twojej firmy >>
